Słowo Boże na niedzielę - 09.11.2014

Bóg jest dla nas ucieczką i siłą:

najpewniejszą pomocą w trudnościach.

Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia

i góry zapadły w otchłań morza.

Pan Zastępów jest z nami,

Bóg Jakuba jest naszą obroną.

Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,

zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.

Ps 46

(fot. freeimages.com)

(Ez 47,1-2.8-9.12)

Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem

przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni

w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana

ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe

od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i

poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi.

A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od

ołtarza. A On rzekł do mnie: Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż

stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się

zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi,

dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będą tam też

niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie

uzdrowione. A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego

rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się

nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ woda dla

nich przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich

liście za lekarstwo.

(Ps 46,2-3.5-6.8-9)

REFREN: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła

Bóg jest dla nas ucieczką i siłą:

najpewniejszą pomocą w trudnościach.

Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia

i góry zapadły w otchłań morza.

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże,

najświętszy przybytek Najwyższego.

Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje,

Bóg je wspomoże o świcie.

Pan Zastępów jest z nami,

Bóg Jakuba jest naszą obroną.

Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,

zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.

(1 Kor 3,9b-11.16-17)

Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski

Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś

wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu

bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a

którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i

że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga,

tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście.

(2 Krl 7,16)

Wybrałem i uświęciłem tę świątynię, aby moja obecność trwała tam

na wieki.

(J 2,13-22)

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W

świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy

sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz

ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i

woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś,

którzy sprzedawali gołębie, rzekł: Weźcie to stąd, a z domu mego Ojca

nie róbcie targowiska! Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano:

Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. W odpowiedzi zaś na to Żydzi

rzekli do Niego: Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy

czynisz? Jezus dał im taką odpowiedź: Zburzcie tę świątynię, a Ja w

trzech dniach wzniosę ją na nowo. Powiedzieli do Niego Żydzi:

Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w

przeciągu trzech dni? On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc

zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i

uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.